Salares - Incahuasi
De teleurstelling is groot als we vernemen dat we met 28 personen zijn (in plaats van met 6 zoals de dag ervoor) en dat we, aangezien er nog steeds onvoldoende benzine is, allemaal samen in één bus en niet in jeeps terecht komen.
Onze eerste halte is een treinkerkhof. Deze wrakken zijn, net zoals de spoorlijn, van Britse makelij en werden in een glorieuzer verleden volop gebruikt voor transport van mineralen.
Vervolgens rijden we door naar de Salares. Prachtig, overal rondom ons een witte zoutlaag over een vlakke, enorme oppervlakte zodat de horizon er lijkt in over te vloeien. De zoutvlakte van Uyuni is de grootste en hoogste ter wereld. Geologisch gezien hebben eeuwen geleden vulkanische en glaciale activiteiten gevolgd door het onstaan en vervolgens uitdrogen van een gigantisch meer een diepe, mineraal-rijke, grondlaag gevormd waaruit naast zout, vooral Li, Mg en K wordt ontgonnen. In het droogseizoen zakt het water weg en vormt zich een nieuwe zoutlaag van 5 tot 10 cm.
Tenslotte bezoeken we het eiland Incahuasi, ook wel Isla del Pescado genoemd omwille van zijn vorm. Dit rotsachtig eiland is bedekt met massa’s cactussen en vertoont, daar het een overblijfsel is van een oude vulkaan die ooit onder het meer lag, koraalachtige vormen en fossielen op de rotsen. Hij dankt zijn naam aan het feit dat hier 800 jaar geleden Inca’s woonden.
San Juan – Laguna Colorada
Vandaag is er benzine dus reizen we, samen met de Columbianen en twee Fransen, verder in een jeep. We stoppen in het dorpje San Juan en bezoeken de Necropolis, een pre-columbiaans kerkhof waar de skeletten mooi zichtbaar opgeborgen zijn in rotsen bedekt met koralen en fossielen.
Vervolgens rijden we door de Sud Lipez streek. Alweer heel mooi. Een woestijnvlakte van rode en bruine plateaus, die soms bedekt zijn met gigantische rotsen, omgeven door twee bergketens.
Het water van de Laguna Colorada, omringd door vulkanen, kleurt rood omwille van zijn algen. In deze streek, die deel uitmaakt van het Reserva Nacional de Fauna Andina, zien we flamingo’s, vicuňas (lama die lijkt op een hert), vizcacha’s (konijn met krulstaart) en zelfs een woestijnvos.
Geisers – Dali woestijn – Laguna Verde
Heel vroeg s’morgens vertrekken we naar de geisers van Sol de Maňana. T’ is ijskoud, zonder zon merken we duidelijk de winter op een hoogte van 4000m. Bij onze ontbijtstop kunnen de moedigen onder ons genieten van een warmwaterbad.
Hierna rijden we door één van de mooiste woestijnen ter wereld. Met zijn warme kleuren, de door de wind gepolijste rotsen en de omringende vulkanen snappen we perfect waarom ze dit de Salvador Dali woestijn noemen. Alvorens terug naar Uyuni te keren zetten we onze reisgenoten af aan de grens met Chili. Op de terugweg genieten we nog van het mooie Laguna Verde met op de achtergrond de vulkaan Licancabur en lunchen we in een piepklein woestijndorpje met prachtige rotsmassieven.
